การโผนตัวเข้าชาร์จใส่ “พันจ่าอากาศเอก” ของ ปู พงษ์สิทธิ์ ในผับแห่งจังหวัดอำนาจเจริญ
น่าตื่นตะลึงอย่างยิ่ง
น่าตื่นตะลึงเพราะว่า “เป้าหมาย” ของการชาร์จเป็น “ทหาร”และมี “อาวุธ” อยู่ในมือ
นี่ย่อมเป็น”สถานการณ์”อันน่า”หวาดเสียว”
หวาดเสียวเพราะ ปู พงษ์สิทธิ์ มีเพียง “กีต้าร์”และบทเพลงแห่ง “ความรัก”
ขณะที่อีกฝ่ายมี “ปืน”
ปัจจัยอะไรทำให้ ปู พงษ์สิทธิ์ ตัดสินใจอย่างเฉียบขาดเช่นนั้น
น่าศึกษา น่าวิเคราะห์
ปัจจัย 1 ก็คือ พันจ่าอากาศเอกคนนั้นกระทำต่อ ปู พงษ์สิทธิ์ โดยไม่คำนึงถึงสภาพความเป็นจริง
สภาพความเป็นจริงที่กำลัง “ร้องเพลง”
นั่นเห็นได้จาก 1 ชูมือขึ้นไปเพื่อขอจับทั้งๆที่ ปู พงษ์สิทธิ์ ยังบรรเลง “กีต้าร์”
เมื่อไม่ได้ดังใจ 1 ก็ชักปืนออกมา
วิสัยของนักเลงปืน เมื่อชักออกมาแล้วก็ต้องยิง หากไม่ยิงก็จะต้องมีอันเป็นไป
เพราะถ้า ปู พงษ์สิทธิ์ มีปืนก็ต้องชักปืนเหมือนกัน
เพียงแต่ในสถานการณ์นั้น ปู พงษ์สิทธิ์ ไม่มีปืน จึงต้องโผนจากเวทีลงไปหา “เป้าหมาย”
เพื่อ “ชาร์จ” พันจ่าอากาศเอกคนนั้น
นิทานเรื่องนี้ไม่มี “คำสอน” มีแต่ความเป็นจริงจากด้านของ ปู พงษ์สิทธิ์
และจากด้านของ “พันจ่าอากาศเอก”
ความน่าสนใจอยู่ตรงที่เมื่อ ปู พงษ์สิทธิ์ แสดงความกล้าหาญ ก็ได้รับการหนุนเสริมจากพลเมืองดีที่อยู่ในผับแห่งจังหวัดอำนาจเจริญ
สามารถจับกุมตัว “พันจ่าอากาศเอก”ได้
ทุกอย่างเป็นเพราะการตัดสินใจอันเฉียบขาดและถูกต้องของ ปู พงษ์สิทธิ์
เมื่อ”แนวทาง”เหมาะสม ก็ได้รับการ”หนุนช่วย”
ขอขอบคุณแหล่งข่าวจาก – ข่าวสด https://www.khaosod.co.th/hot-topics/news_462252
